Greece from the eyes of the locals...about their love for nature... life...beauty...love and food!
Κυριακή 29 Ιουνίου 2014
Σάββατο 28 Ιουνίου 2014
Λάμπρος Κωνσταντάρας 1913 – 1985
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου
του 1913 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παρίσι στη θεατρική σχολή του
σπουδαίου γάλλου θεατράνθρωπου Λουί Ζουβέ, από την οποία αποφοίτησε το
1933.
Έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο το 1937 στη Γαλλία, ενώ την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο έργο «Τα παράσημα της γριούλας». Ακολούθησαν ρόλοι σε έργα όπως «Το στραβόξυλο», «Ο μισάνθρωπος», «Ο παίχτης», «Η κυρία χωρίς καμέλιες» και «Τα παιδιά του Εδουάρδου», με θιάσους όπως των Μιράντας - Παππά και Μουσούρη - Αρώνη.
Σχημάτισε το δικό του θίασο με τη Μιράντα, την Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού και τον Νίκο Ρίζο, ενώ συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Έλλη Λαμπέτη κ.α.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, κυρίως, μέσα από τη μεγάλη οθόνη. Υπήρξε πρωταγωνιστής από την πρώτη κιόλας ταινία του, «Το τραγούδι του χωρισμού» (1940), ενώ κράτησε τους πρώτους ρόλους και σε περίπου 80 ακόμα ταινίες. Ξεχωρίζουν, «Η Λίζα και η Άλλη» (1961), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Η γυναίκα μου τρελάθηκε» (1966), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Ο γεροντοκόρος» (1967), «Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι» (1967).
Το 1969 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Μπλοφατζής» (1969). Η τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ» (1981). Στην τηλεόραση ξεχώρισε με το ρόλο του γυναικοκατακτητή Ζάχου Δόγκανου στο σήριαλ «Εκείνες και εγώ» (1976).
Το πηγαίο ταλέντο του Λάμπρου Κωνσταντάρα διαφαίνεται μέσα από τη μεγάλη γκάμα των ρόλων που ερμήνευσε, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο. Στα πρώτα του βήματα εμφανίστηκε σε δραματικούς ρόλους, ακόμη και ως ζεν-πρεμιέ, ενώ στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε πιο κωμικούς, ως φίλος ή πατέρας -καλοσυνάτος, ανοιχτόκαρδος, ακόμη και αυστηρός πότε - πότε γυναικάς και χιουμορίστας.
Η αυλαία της ζωής του έπεσε στις 28 Ιουνίου του 1985.
Έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο το 1937 στη Γαλλία, ενώ την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο έργο «Τα παράσημα της γριούλας». Ακολούθησαν ρόλοι σε έργα όπως «Το στραβόξυλο», «Ο μισάνθρωπος», «Ο παίχτης», «Η κυρία χωρίς καμέλιες» και «Τα παιδιά του Εδουάρδου», με θιάσους όπως των Μιράντας - Παππά και Μουσούρη - Αρώνη.
Σχημάτισε το δικό του θίασο με τη Μιράντα, την Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού και τον Νίκο Ρίζο, ενώ συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Έλλη Λαμπέτη κ.α.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, κυρίως, μέσα από τη μεγάλη οθόνη. Υπήρξε πρωταγωνιστής από την πρώτη κιόλας ταινία του, «Το τραγούδι του χωρισμού» (1940), ενώ κράτησε τους πρώτους ρόλους και σε περίπου 80 ακόμα ταινίες. Ξεχωρίζουν, «Η Λίζα και η Άλλη» (1961), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Η γυναίκα μου τρελάθηκε» (1966), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Ο γεροντοκόρος» (1967), «Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι» (1967).
Το 1969 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Μπλοφατζής» (1969). Η τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ» (1981). Στην τηλεόραση ξεχώρισε με το ρόλο του γυναικοκατακτητή Ζάχου Δόγκανου στο σήριαλ «Εκείνες και εγώ» (1976).
Το πηγαίο ταλέντο του Λάμπρου Κωνσταντάρα διαφαίνεται μέσα από τη μεγάλη γκάμα των ρόλων που ερμήνευσε, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο. Στα πρώτα του βήματα εμφανίστηκε σε δραματικούς ρόλους, ακόμη και ως ζεν-πρεμιέ, ενώ στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε πιο κωμικούς, ως φίλος ή πατέρας -καλοσυνάτος, ανοιχτόκαρδος, ακόμη και αυστηρός πότε - πότε γυναικάς και χιουμορίστας.
Η αυλαία της ζωής του έπεσε στις 28 Ιουνίου του 1985.
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014
Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014
Τρίτη 10 Ιουνίου 2014
Papadiamanti's House
The house where Alexandros Papadiamantis was born on 4th March 1851 does not exist today. It was sold and the new owners put it down.
Papadiamantis grew up and died in the new house his father built in 1860, as it is said on a built-in inscription on one of its walls. This house is located about 100 metres inland from the eastern coast of the city, in a narrow street which is a dead-end. It could be said that it is a sidestreet of the present Papadiamanti street.
The smallest room on the right was in the begining a priest's room where Adamantios, Alexandros' father, kept his books and his vestments. Later it belonged to Alexandros and he used it as a bedroom and a study. It was absolutely like a monastery cell with a window, a built-in cupboard and his narrow and small bed. Right opposite the entrance, there is the living-room of the house with a coloured diamond-shaped design on the ceiling as the only decoration.
The house is generally a simple, austere island house. Today the old entrance of the house which is on the western side is closed. The entrance side and the visitors enter the house - museum through external wooden stairs.
Skiathos - Σκιάθος
The city of Skiathos is the only built-up area of the
island. It is built on the southeastern tip of the island
in a windless bay which separates the island of
Bourtzi in two.
It is a relatively new settlement, built in 1829 -
1830 on the site of the ancient city, on two hills
situated at the edge of the sea. The ancient
settlement was built in 800 BC.
The large natural port of the modern city is ideal
in shape and in location. This has been a basic element
in regulating the life on the island both in the
old and in the modern times.
The large natural port of the modern city is ideal
in shape and in location. This has been a basic element
in regulating the life on the island both in the
old and in the modern times.
In the modern city of Skiathos, the houses are small
and simple, with two floors in their majority and
built amphitheatrically one next to the other. The
streets are narrow without any typical
planning apart from few parts in the city.
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014
Greece Thessaloniki ~ Θεσσαλονίκη
Aristotelous square in Thessaloniki.
It was designed byFrench architect Ernest Hébrard in 1918, but most of the square was built in the 1950s. Many buildings surrounding the central square have since been renovated and its northern parts were largely restored in the 2000s.
Πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη.
Η πλατεία σχεδιάστηκε το 1917, o Ερνέστ Εμπράρ, ο οποίος σχεδίασε ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης Θεσσαλονίκης, με σκοπό την πλατεία που ονομάζεται πλατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ένα μεγάλο άγαλμα του Αλεξάνδρου θα ήταν να στη μέση της πλατείας και θα οδηγούσε σε ένα υπέροχο παλάτι της Δικαιοσύνης στην οδό Αριστοτέλους. Τα αρχικά σχέδια όμως απλοποιήθηκαν, ενώ η διαμόρφωση της πλατείας τελείωσε στα πλαίσια των δεκαετιών 1950 και 1960.
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014
Τρίτη 3 Ιουνίου 2014
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014
Κυριακή 1 Ιουνίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)