 |
| Τemple of God Ifestos |
The
Acropolis of Athens was inhabited from Neolithic times. By 1400 BC Athens had
become a powerful center of the Mycenaean civilization. Unlike other Mycenaean
centers, such as Mycenae and Pylos, Athens was not sacked and abandoned at the
time of the Doric invasion of about 1200 BC, and the Athenians always
maintained that they were "pure" Ionians with no Doric element.
By the 8th
century BC Athens had re-emerged, by virtue of its central location in the
Greek world, its secure stronghold on the Acropolis and its access to the sea,
which gave it a natural advantage over potential rivals such as Thebes and
Sparta. From early in the 1st millennium, Athens was a sovereign city-state,
ruled at first by kings (see Kings of Athens). The kings stood at the head of a
land-owning aristocracy known as the Eupatridae (the "well-born"),
whose instrument of government was a Council which met on the Hill of Ares,
called the Areopagus. This body appointed the chief city officials, the archons
and the polemarch (commander-in-chief).
During this
period Athens succeeded in bringing the other towns of Attica under its rule.
This process of synoikismos - bringing together in one home - created the
largest and wealthiest state on the Greek mainland, but it also created a
larger class of people excluded from political life by the nobility. By the 7th
century BC social unrest had become widespread, and the Areopagus appointed
Draco to draft a strict new lawcode (hence "draconian"). When this
failed, they appointed Solon, with a mandate to create a new constitution
(594).
 |
| Ancient Market and Temple of God Ifestos |
Η Ακρόπολη της Αθήνας κατοικήθηκε από τη Νεολιθική εποχή.
Μέχρι το 1400 π.Χ. η Αθήνα είχε γίνει ένα ισχυρό κέντρο του Μυκηναϊκού
πολιτισμού. Σε αντίθεση με άλλες μυκηναϊκές πόλεις, όπως οι Μυκήνες και η
Πύλος, η Αθήνα δεν κατακτήθηκε από τους Δωριείς εισβολείς που κατέβηκαν στην
Ελλάδα το 1200 π.Χ., και οι Αθηναίοι πάντα υποστήριζαν ότι ήταν αγνοί Ίωνες,
χωρίς κανένα δωρικό στοιχείο. Ωστόσο, η Αθήνα έχασε ένα μεγάλο μέρος της
δύναμής της και συρικνώθηκε σε ένα μικρό οικισμό γύρω από την Ακρόπολη.
Τον 8ο π.Χ. αιώνα η Αθήνα αρχίζει αναπτύσσεται εκ νέου, λόγω
της κεντρικής θέσης στον ελαδικό χώρο, της ασφαλούς θέσης που τις εξασφάλιζαν
τα τείχη της Ακρόπολης και της πρόσβασης στη θάλασσα, που της έδωσε ένα φυσικό
πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων της, της Θήβας και της Σπάρτης. Έτσι γίνεται
μια κυρίαρχη στην Ελλάδα πόλη-κράτος και εξουσιάζεται από βασιλείς. Οι βασιλείς
της Αθήνας ήταν οι επικεφαλής μιας αριστοκρατίας που είχε στα χέρια της την
ιδιοκτησία της γης και ήταν γνωστοί ως "Ευπατρίδες". Οι ευπατρίδες
συγκροτούσαν ένα όργανο εξουσίας που ονομαζόταν "Συμβούλιο" και
συνεδρίαζε στο λόφο του Άρη που ονομάζόταν "Άρειος Πάγος". Το όργανο
αυτό καθόριζε τον δήμαρχο της πόλης, τους άρχοντες και τον στρατηγό - αρχηγό
του στρατεύματος, ενώ αποτελούσε και το ανώτατο δικαστήριο.
Την περίοδο αυτή η Αθήνα κατόρθωσε να συμμαχήσει με πολλές
άλλες ελληνικές πόλεις-κράτη δημιουργώντας μια μεγάλη συμμαχία, της οποίας είχε
και την αρχηγία. Με το τρόπο αυτό κατάφερε να προσελκύσει πολίτες από άλλες
περιοχές που έρχονταν να κατοικήσουν στην πόλη δημιουργώντας έτσι τη μεγαλύτερη
και πλουσιότερη πόλη-κράτος στην ηπειρωτική Ελλάδα. Οι κάτοικοι αυτοί που
ασχολούνταν κυρίως με τη ναυτιλία και το εμπόριο απέκτησαν σιγά σιγά οικονομική
άνεση, αλλά ήταν αποκλεισμένοι από κάθε πολιτική δραστηριότητα που αποτελούσε
μόνο προνόμιο της αριστοκρατίας.
Έτσι, τον 7ο αιώνα π.Χ. πραγματοποιείται μεγάλη κοινωνική
αναταραχή, και ο Άρειος Πάγος διορίζει το Δράκωνα να συντάξει την πρώτη
νομοθεσία, αφού μέχρι τότε ίσχυαν οι άγραφοι νόμοι του Άρειου Πάγου. Οι
"νόμοι του Δράκωνα" ήταν πολύ αυστήροι, με αποτέλεσμα o Άρειος Πάγος υπό την πίεση
των πολιτών να καλέσει στη συνέχεια το Σόλωνα με σκοπό να δημιουργήσει το πρώτο
σύνταγμα της Αθήνας (το 594 π.Χ.).
See also:
See also:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου