The reforms of Solon dealt
with both political and economic issues. The economic power of the
Eupatridae was reduced by abolishing slavery as a punishment for debt,
breaking up large landed estates and freeing up trade and commerce,
which allowed the emergence of a prosperous urban trading class.
Politically, Solon divided the Athenians into four classes, based on
their wealth and their ability to perform military service. The poorest
class, the Thetes, who were the majority of the population, received
political rights for the first time, being able to vote in the Ecclesia
(Assembly), but only the upper classes could hold political office. The
Areopagus continued to exist but its powers were reduced.
The new system laid the foundations for what eventually became Athenian
democracy, but in the short term it failed to quell class conflict, and
after 20 years of unrest the popular party led byPeisistratus,
a cousin of Solon, seized power (541). Peisistratus is usually called a
tyrant, but the Greek word tyrannos does not mean a cruel and despotic
ruler, merely one who took power by force. Peisistratus was in fact a
very popular ruler, who made Athens wealthy, powerful, and a centre of
culture, and founded the Athenian naval supremacy in the Aegean Sea and
beyond. He preserved the Solonian constitution, but made sure that he
and his family held all the offices of state.
Peisistratus
died in 527, and was succeeded by his sons Hippias and Hipparchus. They
proved much less adept rulers, and in 514 Hipparchus was assassinated
after a private dispute over a young man (see Harmodius and
Aristogeiton). This led Hippias to establish a real dictatorship, which
proved very unpopular and was overthrown, with the help of an army from
Sparta, in 510. A radical politician of aristocratic background,
Cleisthenes, then took charge. He was the one who established democracy
in Athens.
The reforms of Cleisthenes replaced
the traditional four "tribes" (phyle) with ten new ones, named after
legendary heroes and having no class basis: they were in fact
electorates. Each tribe was in turn divided into three trittyes while
each trittys had one or more demes (see deme) - depending on the
population of the demes -, which became the basis of local government.
The tribes each elected fifty members of the parliament, a council which
governed Athens on a day-to-day basis.
The Assembly was
open to all citizens and was both a legislature and a supreme court,
except in murder cases and religious matters, which became the only
remaining functions of the Areopagus. Most offices were filled by lot,
though the ten strategoi (generals) were, for obvious reasons, elected.
This system remained remarkably stable, and with a few brief
interruptions remained in place for 170 years, until Alexander the Great conquered Athens in 338 BC.
H ιστορία της Αθήνας
Μεταρρύθμιση και δημοκρατία
Οι
μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα ασχολήθηκαν τόσο με πολιτικά όσο και με
οικονομικά ζητήματα. Η οικονομική ισχύς της Ευπατρίδων μειώθηκε, με την
κατάργηση της δουλείας ως τιμωρία για χρέη, τον αναδασμό μεγάλων
κτημάτων και την ανάπτυξη του εμπορίου και της οικονομίας, ενώ μια νέα
"αστική τάξη" με οικονική ευημερία κάνει σιγά-σιγά την εμφάνισή της.
Πολιτικά, ο Σόλων διαχώρισε τους Αθηναίους σε τέσσερις (4) διαφορετικές
τάξεις, ανάλογα με τον πλούτο τους και την ικανότητά τους να εκτελούν
στρατιωτικές υπηρεσίες. Η φτωχότερη τάξη ήταν οι Θήτες που
αποτελούσαν και την πλειοψηφία του πληθυσμού της Αθήνας, οι οποίοι με
τους νόμους του Σόλωνα απέκτησαν για πρώτη φορά πολιτικά δικαιώματα και
μπορούσαν να ψηφίσουν στην Εκκλησία του Δήμου αλλά
δεν μπορούσαν να αποκτήσουν πολιτικά αξιώματα. Ο Άρειος Πάγος συνέχισε
να υπάρχει, με μειωμένες όμως αρμοδιότητες άσκησης εξουσίας αλλά
παρέμεινε το ανώτατο δικαστήριο της Αθήνας.
Το νέο πολιτικό σύστημα, έβαλε τα θεμέλια για τη δημιουργία της
αθηναϊκής δημοκρατίας, αλλά δεν μπόρεσε να αποφύγει τις κοινωνικές
συγκρούσεις. Έτσι, μετά από 20 χρόνια αναταραχών το δημοκρατικό κόμμα
υπό την ηγεσία του Πεισίστρατου,
ξαδέλφου του Σόλωνα, κατέλαβε την εξουσία (το 541 π.Χ.). Ο
Πεισίστρατος, αν και απέκτησε την εξουσία με τη βία (γι αυτό και είναι
γνωστός με το όνομα τύρρανος), ήταν στην πραγματικότητα ένας πολύ
δημοφιλής ηγεμόνας, που έκανε την Αθήνα πλούσια, ισχυρή, κέντρο
πολιτισμού, ενώ στα χρόνια του εγκαθιδρύθηκε και η αθηναϊκή ναυτική
υπεροχή στο Αιγαίο. Ο Πεισίστρατος διατήρησε το σύνταγμα του Σόλωνα,
αλλά συγκέντρωσε αυτός και η οικογένειά του όλα τα ανώτατα κρατικά
αξιώματα.
Ο
Πεισίστρατος πέθανε το 527 π.Χ. και τον διαδέχθηκαν οι γιοί του Ιππίας
και Ίππαρχος. Οι διάδοχοι στο θρόνο αποδείχθηκαν πολύ κατώτεροι των
περιστάσεων. Έτσι, το 514 π.Χ. ο Ίππαρχος δολοφονήθηκε από τους
"τυρρανοκτόνους", τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτων και ο Ιππίας βρέθηκε
μόνος του στην εξουσία. Η διακυβέρνησή του Ιππία ήταν εξαιρετικά
αντιδημοφιλής, με αποτέλεσμα να ανατραπεί το 510 π.Χ. με τη βοήθεια και
της Σπάρτης. Την εξουσία ανέλαβε τότε οΚλεισθένης,
ένας πολιτικός με αριστοκρατική καταγωγή αλλά και ριζοσπαστικές
πολιτικές ιδέες, που θεωρείται ο θεμελιωτής της δημοκρατίας στην Αθήνα.
Ο Κλεισθένης στις μεταρρυθμίσεις του αντικατέστησε τις παραδοσιακές 4
φυλές της Αθήνας με 10 νέες φυλές, που πήραν το όνομά τους από
αντίστοιχους θρυλικούς ήρωες και δεν είχαν ως βάση τις κοινωνικές
τάξεις. Κάθε φυλή χωριζόταν σε 3 τρίτες, και κάθε τρίτη είχε έναν ή
περισσότερους δήμους, ανάλογα με τον πληθυσμό της, που αποτελούσαν τη
βάση της τοπικής εξουσίας. Κάθε φυλή εξέλεγε 50 αντιπροσώπους στη Βουλή, ένα πολιτικό όργανο που λειτουργούσε σε καθημερινή βάση.
Η συνέλευση της Βουλής ήταν ανοιχτή σε όλους τους πολίτες και αποτελούσε
νομοθετικό όργανο και ανώτατο δικαστήριο, εκτός από περιπτώσεις
δολοφονιών και θρησκευτικών ζητημάτων, τα οποία εκδικάζονταν στον Αρειο
Πάγο. Η συνέλευση ψήφιζε και τους 10 στρατηγούς, που αποτελούσαν την
ηγεσία του στρατεύματος της πόλης. Το σύστημα αυτό παρέμεινε
αξιοσημείωτα σταθερό για 170 χρόνια, έως ότου ο Μέγας Αλέξανδρος κατακτήσει την Αθήνα το 338 π.Χ..
See also:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου