Αthens National Garden ~ Εθνικός κήπος

Αthens National Garden ~ Εθνικός κήπος
Sun clock ~ Ηλιακό ρολόι

 The National Garden[1][2] (formerly the Royal Garden) (Greek: Εθνικός Κήπος) is a public park of 15.5 hectares (38 acres) in the center of the Greek capital, Athens. It is located directly behind the Greek Parliament building (The Old Palace) and continues to the South to the area where the Zappeion is located, across from the Panathenaiko or Kalimarmaro Olympic Stadium of the 1896 Olympic Games. The Garden also encloses some ancient ruins, tambourines and Corinthian capitals of columns, mosaics, and other features. On the Southeast side are the busts of Ioannis Kapodistrias, the first governor of Greece, and of the Philhellene Jean-Gabriel Eynard. On the South side are the busts of the celebrated Greek poets Dionysios Solomos, author of the Greek National Hymn, and Aristotelis Valaoritis.

History
The Royal Garden was commissioned by Queen Amalia in 1838 and completed by 1840. It was designed by the German agronomist Frederick Schmidt who imported over 500 species of plants and a variety of animals including peacocks, ducks, and turtles. Unfortunately for many of the plants, the dry Mediterranean climate proved too harsh and they did not survive; animals continue to thrive. The upper garden, behind the Old Palace, was fenced off and was the private refuge of the King and Queen.
In 1878, the Danish architect Theophil Freiherr von Hansen designed the neo-classical Zappeion Hall. It was named after Evangelis Zappas, an Epirote businessman who was instrumental in starting the Zappian Olympic Games, a precursor to the modern Olympic Games. The Zappeion was the Olympic village for the 1896 Summer Olympics in Athens and also as a venue for the fencing events. Starting in the 1920s, the area in front of the Zappeion was a major transportation hub for trams and buses. Today it is used for public exhibitions. Henry Miller wrote in 1939:
 "It remains in my memory like no other park I have known. It is the quintessence of a park, the thing one feels sometimes in looking at a canvas or dreaming of a place one would like to be in and never finds."[3]

A monkey's bite 
The Royal Garden was the scene of an unusual turning point in Greek history. In 1920, at the end of World War I, Greece under King Alexander and the government of Eleftherios Venizelos remained committed to the Megali Idea (Greek for The Great Idea) that Greece should regain control from the Ottoman Empire of portions of Asia Minor on the Ionian coast. In 1919, they began the Greco-Turkish War with the support of their former allies Britain and France. While walking in the Garden on September 30, 1920, King Alexander was bitten by a pet monkey (whose pet it is not revealed) and he died of sepsis three weeks later. His death ushered the return of his deposed father, King Constantine I who had been deposed for his pro-German sympathies during the First World War. Upon his return to power, King Constantine assisted in the defeat of his political nemesis, Venizelos in the November 1920 General Election. The new Prime Minister, Dimitrios Gounaris, a monarchist, began replacing the Venezelist military staff with officers more loyal to the new King. As a result of this change in political environment and it is argued, the reduction in military experience by the Army's General Staff, the Allied Powers withdrew their support. The result was the 1922 Great Fire of Smyrna, the defeat of Greek troops in Turkey with exodus of Greek refugees and the 1923 Exchange of populations between Greece and Turkey known collectively by the Greeks as the Asia Minor "Catastrophe. Winston Churchill wrote, "it is perhaps no exaggeration to remark that a quarter of a million persons died of this monkey's bite."[4]


O Εθνικός Κήπος αποτελεί πάρκο έκτασης 15,5 εκταρίων στο κέντρο της Αθήνας και, προσθέτοντας τον κήπο του Ζαππείου με έκταση 13 εκταρίων, το πάρκο έχει έκταση 28,5 εκταρίων (285 στρέμματα). Η πρώτη του ονομασία μέχρι το 1974 ήταν «Βασιλικός Κήπος». Το πάρκο βρίσκεται δίπλα από τη Βουλή των Ελλήνων και εκτείνεται προς τα νότια όπου βρίσκεται το Ζάππειο μέγαρο απέναντι από το Παναθηναϊκό στάδιο όπου τελέστηκαν οι πρώτοι Μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896. Ο κήπος φιλοξενεί ακόμα αρχαία ερείπια, κίονες, μωσαϊκά κτλ. Στο νοτιοανατολικό του άκρο βρίσκονται οι προτομές του Ιωάννη Καποδίστρια, του μεγάλου Φιλλέληνα Εϋνάρδου ενώ στο νότιο του άκρο βρίσκεται η προτομή του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού και του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Ο Χένρυ Μίλλερ (Henry Miller) έγραψε για τον Εθνικό Κήπο το 1939:"Το πάρκο παραμένει στην μνήμη μου όσο κανένα άλλο πάρκο που έχω επισκεφτεί στη ζωή μου. Η πεμπτουσία ενός πάρκου είναι όπως όπως όταν κάποιος κοιτά ένα πίνακα ή ονειρεύεται, να βρίσκεται σε έναν τόπο που όμως δεν μπορεί όμως ποτέ να πάει."

Ιστορία του κήπου 
Ο βασιλικός κήπος οριοθετήθηκε το 1836 από τον Φρειδερίκο Γκαίρτνερ (Friedrich von Gaertner), τον αρχιτέκτονα τών ανακτόρων, σε μια έκταση 500 περίπου στρεμμάτων. Επειδή η έκταση αυτή απέκλειε τον δρόμο Αθήνας-Αμαρουσίου-Κηφισιάς, το σχέδιο αυτό αναθεωρήθηκε το 1839 από τον Χοχ (Hoch), διευθύνοντα μηχανικό τής οικοδομής τών ανακτόρων.
Τις πρώτες φυτευτικές εργασίες οργάνωσε και επέβλεψε ο Βαυαρός γεωπόνος Σμάρατ (Smarat) το 1839, όπου φυτεύτηκαν 15000 καλλωπιστικά φυτά που μεταφέρθηκαν από τη Γένοβα, καθώς επίσης και με αυτοφυή είδη, που μετέφερε από το Σούνιο και την Εύβοια ο Πρώσος γεωπόνος Φρειδερίκος Σμιτ (Friedrich Schmidt), βοηθός τού Σμάρατ.
Ο κήπος συνέχισε να επεκτείνεται, και για το σκοπό αυτό προσκλήθηκε ο Γάλλος κηποτέχνης Φρανσουά Λουί Μπαρώ (François Louis Bareaud), ο οποίος ανέλαβε τη διεύθυνση τού κήπου από το 1845 έως το 1854.
Τον Μπαρώ διαδέχθηκε ο Φρειδερίκος Σμιτ, ο οποίος διηύθυνε τον κήπο επί 30 χρόνια, φέρνοντας από το εξωτερικό πολλά φυτά, κατάλληλα για το κλίμα τής Αττικής, συμπληρώνοντας έτσι τη φύτευση του κήπου στα σημερινά της όρια.

Ο κήπος σήμερα
Ο κήπος μετονόμαστηκε σε Εθνικό κήπο το 1927 κατά την περίοδο της αβασίλευτης δημοκρατίας. Είναι ανοιχτός για το κοινό από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του Ηλίου. Η κύρια είσοδος του πάρκου είναι από την Λεωφόρο που μετονομάστηκε σε Αμαλίας προς τιμήν της, αφού αυτή οραματίστηκε τον κήπο. Υπάρχουν άλλες έξι είσοδοι στον κήπο: μία από την οδό Βασιλίσσης Σοφίας, τρεις από την οδό Ηρώδου Αττικού (η μία είναι κλειδωμένη με αλυσίδα) και δύο από την περιοχή τού Ζαππείου πάρκου. Στον κήπο υπάρχουν λίμνες με πάπιες, ένας μικρός ζωολογικός κήπος, καφετέρια, η παιδική βιβλιοθήκη και μια παιδική χαρά.