Fasting is primarily an act of willing abstinence or reduction from certain or all food, drink, or both, for a period of time. An absolute fast is normally defined as abstinence from all food and liquid for a defined period, usually a single day (24 hours), or several days. Other fasts may be only partially restrictive, limiting particular foods or substances. The fast may also be intermittent in nature. Fasting practices may preclude sexual intercourse and other activities as well as food.
In a physiological context, fasting may refer to (1) the metabolic status of a person who has not eaten overnight, and (2) to the metabolic state achieved after complete digestion and absorption of a meal. Several metabolic adjustments occur during fasting, and some diagnostic tests are used to determine a fasting state. For example, a person is assumed to be fasting after 8–12 hours from their last meal. Metabolic changes toward the fasting state begin after absorption of a meal (typically 3–5 hours after a meal); "post-absorptive state" is synonymous with this usage, in contrast to the "post-prandial" state of ongoing digestion. A diagnostic fast refers to prolonged fasting (from 8–72 hours depending on age) conducted under observation for investigation of a problem, usually hypoglycemia. Finally, extended fasting has been recommended as therapy for various conditions by health professionals of many cultures, throughout history, from ancient to modern.
Νηστεία ονομάζεται η εκούσια ή ακούσια αποχή από τροφή (άλλως ασιτία). Κυρίως ο όρος αυτός χρησιμοποιείται από πολλούς λαούς για την εκούσια αποχή σε ορισμένες τροφές ιδίως για θρησκευτικούς λόγους.
Όπως συμβαίνει και με τον μοναχισμό, η νηστεία αποτελεί ανατολική συνήθεια. Στους αρχαίους ασιατικούς λαούς και στους Αιγυπτίους τη νηστεία την επέβαλλαν θρησκευτικοί λόγοι. Προκειμένου να ετοιμαστούν οι πιστοί για τη συμμετοχή τους σε θρησκευτικές τελετές ή για να τιμήσουν ή για να εξιλεώσουν κάποιο θεό έπρεπε να απόσχουν γενικά ή μερικά από τροφές.
Οι Αιγύπτιοι, όπως μας πληροφορεί ο Ηρόδοτος, υποβάλλονταν σε νηστεία για θρησκευτικούς αλλά και για λόγους υγιεινής. Νήστευαν κυρίως στις μεγάλες εορτές της Ίσιδας. Από τους Αιγυπτίους η συνήθεια της νηστείας πέρασε στους Έλληνες και τους Εβραίους, από τους οποίους την παρέλαβαν αργότερα οι Χριστιανοί και Μωαμεθανοί.
You might also see
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου